ڪبیت سوائيے ڀائي گرداس جي

صفحو - 438


ਹਸਤ ਹਸਤ ਪੂਛੈ ਹਸਿ ਹਸਿ ਕੈ ਹਸਾਇ ਰੋਵਤ ਰੋਵਤ ਪੂਛੈ ਰੋਇ ਅਉ ਰੁਵਾਇ ਕੈ ।
hasat hasat poochhai has has kai hasaae rovat rovat poochhai roe aau ruvaae kai |

هڪ کلڻ وارو ماڻهو خوشيءَ سان خوش ۽ کلندڙ ماڻهوءَ کان مختلف شيون پڇي ٿو، جيڪي کيس کلائي سگهن ٿيون. اهڙي طرح هڪ روئيندڙ ٻئي روئيندڙ کان پڇي ٿو ته روئڻ جو ڪهڙو سبب آهي؟

ਬੈਠੈ ਬੈਠੈ ਪੂਛੈ ਬੈਠਿ ਬੈਠਿ ਕੈ ਨਿਕਟਿ ਜਾਇ ਚਾਲਤ ਚਾਲਤ ਪੂਛੈ ਦਹਦਿਸ ਧਾਇ ਕੈ ।
baitthai baitthai poochhai baitth baitth kai nikatt jaae chaalat chaalat poochhai dahadis dhaae kai |

هڪ آباد ماڻهو ٻئي آباد ٿيل ماڻهوءَ سان شيئر ڪندو آباد ٿيڻ جو مطلب. هڪ شخص جيڪو هڪ رستي تي هلندو آهي، اهو ٻئي کان صحيح رستو تي پڇندو، اهي شيون جيڪي هڪ کي سڌي رستي ڏانهن وٺي ويندا آهن.

ਲੋਗ ਪੂਛੇ ਲੋਗਾਚਾਰ ਬੇਦ ਪੂਛੈ ਬੇਦ ਬਿਧਿ ਜੋਗੀ ਭੋਗੀ ਜੋਗ ਭੋਗ ਜੁਗਤਿ ਜੁਗਾਇ ਕੈ ।
log poochhe logaachaar bed poochhai bed bidh jogee bhogee jog bhog jugat jugaae kai |

هڪ دنيادار ٻئي دنيا وارن کان دنياوي معاملن جا مختلف رخ پڇي ٿو. ويد جو مطالعو ڪندڙ ڪنهن ٻئي کان ويد جي باري ۾ پڇندو جنهن کي ويد جو علم هوندو.

ਜਨਮ ਮਰਨ ਭ੍ਰਮ ਕਾਹੂ ਨ ਮਿਟਾਏ ਸਾਕਿਓ ਨਿਹਿਚਲ ਭਏ ਗੁਰ ਚਰਨ ਸਮਾਇ ਕੈ ।੪੩੮।
janam maran bhram kaahoo na mittaae saakio nihichal bhe gur charan samaae kai |438|

مٿيون سڀ ڳالهيون ته ماڻهوءَ جي لت ته ڀرين ٿيون، پر ڪنهن به ماڻهوءَ جي جنم مرڻ واري دور کي اهڙين ڳالهين ذريعي ختم نه ڪري سگهيو آهي. جيڪي رب جي پاڪ پيرن ۾ پنهنجو توجهه گڏ ڪن ٿا، اهي ئي گرو جا فرمانبردار شاگرد ئي ختم ڪري سگهن ٿا.