جتي يوگ جي مشق ڪندڙن کي دنياوي نعمتن جي فطري خواهش هوندي آهي ۽ دنيا وارا ماڻهو يوگي ٿيڻ جي خواهش رکندا آهن، پر جيڪي گرو جي رستي تي هلندا آهن انهن جي دلين ۾ يوگين کان بلڪل مختلف ۽ منفرد خواهش هوندي آهي.
گيان (علم) جي رستي تي هلڻ وارا پنهنجي ذهن کي غور ۽ فڪر تي مرکوز رکندا آهن، جڏهن ته غور ڪرڻ وارا گيان لاءِ ڀڄندا آهن. پر پنھنجي گروءَ جي واٽ تي ھلندڙ ماڻھوءَ جي حالت انھن ماڻھن کان مٿاھين آھي، جيڪي گيان يا ڌانيءَ جي پيروي ڪندا آھن.
محبت جي راهه جا پيروڪار عقيدت جي آرزو رکن ٿا ۽ جيڪي عقيدت جي راهه تي هلن ٿا، اهي محبت جي خواهش رکن ٿا، پر گروءَ جي شعور رکندڙ ماڻهوءَ جي فطري خواهش آهي ته هو خدا جي پياري عبادت ۾ مشغول رهي.
ڪيترائي ڳولا ڪندڙ ماورائي رب جي عبادت تي يقين رکندا آهن جڏهن ته ٻيا خدا جي عبادت جو عجيب نظريو رکندا آهن. شايد انهن جو عقيدو ۽ سمجهه اڌورو آهي. پر گروءَ جا شاگرد انهن عجيب ديوتائن کان گهڻو مٿانهون رب تي ايمان رکن ٿا