جيڪڏهن ڪو چور چوري ڪري پر پوءِ به پاڻ کي مانسرور ڍنڍ جي راجائن وانگر پرهيزگار قرار ڏئي ته ان کي معاف نه ڪيو ويندو پر صليب تي چاڙهي قتل ڪيو ويندو.
جيڪڏهن ڪو واٽهڙو ڊڪٽي پاڻ کي رستي جي مسافرن جو اهڙو مهربان ۽ نيڪ عمل قرار ڏئي جيئن ڪو بگھڙ تلاءَ ۾ مڇين ۽ ڏيڏن ڏانهن محسوس ڪندو آهي ته ان جي دعويٰ قبول نه ٿي ڪري سگهي ۽ ان جو سر اتي ئي قلم ڪيو وڃي.
جھڙيءَ طرح ڪوڙو ماڻھو ڪنھن ٻيءَ عورت سان زنا ڪرڻ کان پوءِ جھنگ جي ھرن وانگر پاڻ کي پاڪدامن ۽ برهمچاري قرار ڏئي ٿو، تيئن ھن کي پنھنجي قول کان غافل نه ٿو ٿئي. ان جي بدران سندس نڪ ۽ ڪن ڪٽيا ويا آهن ۽ هن کي شهر مان ڪڍيو ويو آهي.
چور، ڊڪٽي ۽ بزدل ماڻهوءَ کي هڪ ڏوهه جي ايتري سخت سزا ملي ٿي. پر مان انهن ٽنهي بيمارين جهڙوڪ تپ دق جو شڪار آهيان. سو مون کي انهن سڀني گناهن جي سزا ڏئي موت جا فرشتا ٿڪجي پوندا. (524)