سک جنهن جي دل ۾ گروءَ جو ادراڪ رهجي وڃي ٿو، ۽ سمرن ذريعي پنهنجي ذهن کي رب جي پاڪ پيرن ۾ مرڪوز ڪري، اُن ۾ سڀ کان وڏو رب رهجي ٿو.
هو جيڪو سچو گرو جي مقدس ڪلام کي داخل ڪري ٿو، روحاني علم تي غور ڪري ٿو ۽ ان عمل ۾ اهو محسوس ڪري ٿو ته هڪ عظيم رب سڀني ۾ موجود آهي، اهڙيء طرح سڀني کي برابر سمجهي ٿو.
جيڪو پنھنجي انا کي جھلي ٿو ۽ سمرن جي ڪري پرھيزگار ٿي وڃي ٿو، پر پوءِ به ھڪ جدا دنياوي زندگي گذاري ٿو. اڻڄاڻ رب تائين پهچي ٿو،
جيڪو هڪ رب کي سڃاڻي ٿو، اهو هر شيءِ ۾ ظهور ۽ مطلق آهي. اهو گرو-باشعور شخص دنيا جي زندگي گذارڻ جي باوجود به آزاد آهي. (22)