ميوي مان ٻج پيدا ٿئي ٿو ۽ ٻج ميوو ڏيڻ لاءِ وڻ بڻجي ٿو ۽ اهو سلسلو جاري آهي. ترقيءَ جو هي نظام شروع کان اڳي ئي رائج رهيو آهي. ان جي پڄاڻي ختم ٿيڻ کان ٻاهر آهي.
پيءُ پٽ پيدا ڪري ٿو ۽ پٽ وري پيءُ ٿئي ٿو ۽ پٽ پيدا ٿئي ٿو. اهڙيءَ طرح پيءُ پٽ پيءُ جو نظام جاري آهي. تخليق جي هن ڪنوينشن ۾ تمام گهڻي کوٽائي آهي.
جيئن مسافر جي سفر جي پڄاڻيءَ جو دارومدار ان جي ٻيڙيءَ تي چڙهڻ ۽ پوءِ ان مان لهڻ تي هوندو آهي، تيئن درياهه پار ڪرڻ ان جي ويجهن ۽ ڏور پاسن جو تعين ڪندو آهي، ۽ اهي پڇاڙيون تبديل ٿينديون رهنديون آهن، ان تي منحصر هوندو آهي ته مسافر ڪهڙي طرف کان درياهه پار ڪري رهيو آهي.
اهڙي طرح تمام طاقتور، سڀ ڄاڻڻ وارو گرو خود خدا آهي. هو ٻئي گرو ۽ خدا آهي. هي ناقابل فهم حالت هڪ گرو-باشعور شخص طرفان چڱي طرح سمجهي سگهجي ٿو. (56)