مڪمل رب پاڻ کي پنهنجي تخليق ۾ اهڙي طرح سمائي ڇڏيو آهي جيئن ڪپڙي جي ڍڳي ۽ اونڌو. هڪ هجڻ جي باوجود، هن پاڻ کي ڪيترن ئي شڪلن ۾ ظاهر ڪيو آهي. مڪمل رب جي مڪمل روشني مڪمل گرو ۾ ويف ۽ اوف وانگر رهي ٿي.
جيتوڻيڪ اکين جي ٻڌڻ ۽ ڪنن جي ٻڌڻ جي طاقت مختلف آهي، پر پوءِ به انهن جو خدائي ڪلام ۾ مشغول ٿيڻ هڪجهڙو آهي. جيئن درياهه جا ٻئي ڪنارا هڪجهڙا آهن، تيئن سچو گرو ۽ رب آهي.
صندل جي وڻ جي ويجهو مختلف قسمن جا ٻوٽا هڪجهڙا آهن، ڇاڪاڻ ته اهي سڀ چندن جي خوشبوءِ حاصل ڪن ٿا. فلسفو پٿر جي هٿ سان، سڀئي ڌات جيڪي به آهن، سونا بڻجي وڃن ٿيون ۽ ان ڪري هڪجهڙا آهن. سي
گروءَ جو متلاشي شاگرد، جنهن کي سچي گروءَ کان علم جو رنگ ملي ٿو، سو ان ۾ رهندي به مايا جي هر داغ کان پاڪ آهي. هو سڀ دوکي ڇڏي ٿو ۽ گرو جي حڪمت ۾ پناهه وٺندو آهي. (277)