جيئن مور ۽ پکيءَ جي محبت ڪڪرن جي گجگوڙ تائين محدود هوندي آهي ۽ اها محبت رڳو مينهن وسڻ تائين نظر ايندي آهي. (انهن جي محبت دائمي نه آهي.)
جھڙيءَ طرح ڪنول جو گل سج لھڻ وقت بند ٿي ويندو آھي پر پاڻيءَ ۾ رھندو آھي ۽ ڪنول جي ماکيءَ ٻين گلن جي مٿان لڙڪندي رھندي آھي. پر سج اڀرڻ تي جڏهن ڪنول جو گل کُليندو آهي، تڏهن هن جي محبت وري اڀري ايندي آهي. هن جي محبت دائمي نوعيت جي ناهي.
ڏيڏر جو پاڻي سان پيار تمام بي عزتي آهي. هو هوا ۾ ساهه کڻڻ لاءِ پاڻيءَ مان نڪرندو آهي. پاڻيءَ مان نڪرندي، نه مرندو آهي. اهڙيءَ طرح هو پاڻيءَ لاءِ پنهنجي پيار کي شرمندو آهي.
اهڙيءَ طرح هڪ فريب وارو سک ٻين ديوتائن ۽ ديوتائن جو پيروڪار هوندو آهي، جڏهن ته سچي ۽ فرمانبردار سک جي پنهنجي سچي گرو سان محبت مڇي ۽ پاڻي وانگر هوندي آهي. (هن کي سچي گروءَ کان سواءِ ڪنهن ٻئي سان محبت نه آهي). (442)