Widząc na własne oczy wiele kolorowych uroczystości, ignorant nie był w stanie docenić chwały przebłysku Prawdziwego Guru. Nawet nie dowiedział się, jak ważny jest Naam Simran, bo bez przerwy słyszał pochwały i oszczerstwa.
Wyśpiewując dzień i noc światowe rzeczy i ludzi, nie dotarł do oceanu cnót – Prawdziwego Guru. Marnował czas na jałowe rozmowy i śmiech, ale nie rozpoznał cudownej miłości Prawdziwego Pana.
Opłakując i płacząc za mają, spędził całe swoje życie, ale nigdy nie odczuwał bólu rozłąki z Prawdziwym Guru. Umysł pozostał pochłonięty sprawami doczesnymi, ale był na tyle głupi, aby nie przyjąć schronienia Prawdziwego Guru.
Pochłonięta płytką paplaniną i rytualną wiedzą Wed i Śastr, głupia istota nie mogła poznać najwyższej wiedzy Prawdziwego Guru. Narodziny i życie takiej osoby są godne potępienia, które spędził jako renegat