Tak jak matka ignoruje wiele amatorskich czynów syna i wychowuje go z miłością i troską.
Tak jak wojownik dotrzymuje swego nieszczęścia/przysięgi wobec tego, który przychodzi do jego schronienia i pomimo okazania braku szacunku, nie zabija go.
Tak jak kłoda drewna nie tonie w rzece, ponieważ niesie w sobie ukryty szacunek, że on (rzeka) pomógł drzewu rosnąć, dostarczając mu życiodajnej wody.
Podobnie jest z wielkim dobroczyńcą Prawdziwym Guru, który niczym kamień filozoficzny potrafi zamienić Sikhów w metal podobny do złota. Nie rozpamiętuje ich dawnych czynów i błogosławiąc ich Naamem Simranem, czyni ich cnotliwymi jak On. (379)