Podobnie jak podczas ciemnych nocy, wąż wyjmuje swój klejnot, bawi się nim, a następnie chowa go i nikomu nie pokazuje.
Tak jak cnotliwa żona cieszy się nocą towarzystwem męża, a gdy nastaje dzień, ponownie się ubiera.
Podobnie jak trzmiel zamknięty w pudełku jak kwiat lotosu, ssie słodki eliksir i odlatuje rano, gdy tylko kwiat ponownie zakwitnie, nie zauważając z nim żadnego związku.
Podobnie posłuszny uczeń Prawdziwego Guru pochłonięty jest medytacją imienia Pana i czuje się nasycony i błogi, rozkoszując się eliksirem niczym Naam. (Ale nikomu nie wspomina o swoim błogim stanie godziny ambrozjalnej). (568)