Në lindjen e njeriut, njeriu ndikohet nga shoqëria e mirë ose e keqe. Kështu, mësimet e Guru-së rrënjosin virtyte, ndërsa shoqëria e keqe e mbush një person me mençuri të ulët.
Në shoqërinë e njerëzve të vërtetë, njeriu arrin pozitën e një besimtari, të një personi analitik, të çliruar të gjallë dhe zotërues të dijes hyjnore.
Shoqërimi me njerëzit e këqij dhe të këqij e kthen njeriun në hajdut, bixhozxhi, mashtrues, dakot, të varur dhe arrogant.
E gjithë bota shijon paqen dhe kënaqësitë në mënyrën e vet. Por një person i rrallë e ka kuptuar intensitetin e bekimit të mësimit të Guru-së dhe lumturisë që ai jep. (165)