Bashkimi midis Guru dhe Sikh është plot kënaqësi dhe lumturi. Nuk mund të përshkruhet. Me praktikën e vështirë të meditimit mbi Naam-in e bekuar Guru dhe duke shijuar eliksirin e dashurisë, një Sikh ndihet plotësisht i ngopur.
Duke harruar mburrjet e kësaj bote të dijes, përfshirjeve, urtësive dhe arritjeve të tjera, duke praktikuar me zell Simranin, një Sikh humbet vetëdijen për ekzistencën e tij dhe ai shkrihet në gjendjen e mahnitshme e të mahnitshme.
Duke arritur gjendjen e lartë hyjnore dhe duke u bërë një me Zotin që është përtej fillimit, madje edhe eonave, një Sikh shkon përtej fillimit dhe fundit. Ai bëhet i padepërtueshëm dhe për shkak të njësimit të tij me Të, shtrirja e tij nuk mund të kuptohet.
Ky bashkim i Guru-së dhe Sikhut me siguri e bën një Sikh si Vetë Zoti. Ky bashkim e bën atë të banojë në emrin e Tij. Ai thotë vazhdimisht-Ti! ti! Zot! Zot! dhe ai ndriçon fenerin e Naamit. (86)