شبد وکھے سرتِ استھت کر ٹکا کے آپا کھو سٹیا گوا دتا ہے جنھاں نے اس گرو کے داس سیوک بنا جاندے ہن تے اس تراں داس بندے سار ہی انھاں دی بدھِ، بالاں واکوں ہو جاندی ہے ارتھات جیکوں بالک بھولے بھا ورتدے ہوئے نہیں جاندے کِ انھاں نال کوئی پیار اسلی کردا ہے یا چھلیا بالاں نوں ولان ولا دھوکھے بھریا تیکوں ہی اہ موہ دروہ کی سدھ ن کرت موہ پیار تے دروہ چھل کپٹ دی سوجھی ہی نہیں لیندے بھاو بے پرواہ ہوئے رہندے ہن۔
کنّ استتِ نندا سرتِ سن کے سرون اندرلی لو دے کارن، سم تل سم بھاو وکھے ہی تولدے ہن بھاو جہا استتِ سن کے دل کھڑیا رہندا ہے تہا ہی نندا سن کے مرجھاندا نہیں اتے ایسی ہی لو نتراں دا دھیان، کنچن لوہے اپر پین تے اک سم رہا کردا ہے۔
ناساں نکّ سگندھی وکھے ورت کے جیکوں پرسنّ رہندیاں ہن، تیکوں ہی برگندھ بھیڑی گندھ درگندھ نوں انبھو کردیاں ہوئیاں سمسرِ تا کے تناں دے تانئی اکو جیہی دشا وچ ہی رہندیاں ہن اتے جہبا سمان بکھ امرت ن بوہ کی بکھ امرت کوڑے مٹھے آدِ سوادی وکھے جہبا بھی سم بھاو وچ ہی رہندی ہے امکا مٹھا ہے تے امکا کوڑا ہے اس بھانت دی دبدھا دی گندھ بھی نہیں پھردی۔
کر چر کرم اکرم اپتھ پتھ کر ہتھ کرنے جوگ ار اکرنے جوگ وکھے اتھوا کمّ کار کردیاں یا وہلی ہالت کریا اکریا وکھے ورتدیاں تے چر چرن اپتھ راہوں واٹوں رہت کمارگی دشا وکھے ارُ پتھ سمارگ وچ پئے بھاو تردیاں پھردیاں یا بیٹھیاں سم بھاو وکھے ہی رہا کردے ہن۔ ارُ انجیں ہی کرت برت جیوکا سبندھی کرت کار کردیاں انھاں دی اکتِ بانی دلیل سم ہی رہا کردی ہے، ناکِ کدی دروہ کی ٹھگی والی ۔۔107۔۔