پون گون پون دے چلن کر کے اتھوا پون دی پریرت ہوئی ہوئی، گون اکاش وکھے، جس پرکار گڈی اڈدی رہا کردی ہے، پرنتو پون جے بند ہو جاوے تاں گڈی نہیں اڈّ سکیا کردی۔
جس تراں ڈوری دی مروڑ لپیٹ موجب لاٹو پھردا گھمدا رہندا چکری بنی رکھدا ہے پر جے تؤ رتا بھر ہاؤ ہلور اس دا گھماؤ مٹے مٹھا پیا اتھوا تاؤ جوش دا ہاؤ ہولا پیا تاں اوہ تھکت ہوئ ہٹّ کے گر پرے ڈگّ پیا کردا ہے۔
جس تراں اسدھّ کنچن کھوٹ والا سونا اگّ اپر چاڑھیاں کٹھالی وچ ٹھہریا نہیں کردا خوب چکری لایا کردا ہے، پرنتو جس ویلے کھوٹ دے سڑ جان کر کے شدھّ کھرا بنا جاندا ہے تاں نہچل اڈول ہو کے چھبِ کے سوبھا دمک نال چھکت ہے دمکن لگ پیندا سوبھایمان ہو اؤندا ہے۔
اسی ترھاں دبدھا دچتائیاں سنسیاں نال دشٹ ہوئی ہوئی جو درمتِ روپ کھوٹی بدھی ملین متِ انیک پرکار دیاں منورتھاں یا آسا ترشنا دی بھٹکائی ہوئی چار کنٹ پورب پچھم اتر دکھن سبندھی پدارتھاں دے منسوبیاں وچ بھرمت ہے بھٹکدی رہندی ہے، پرنتو جد اس نوں اک ماتر گرمتِ دی ٹیک اوٹ پراپت ہو جاندی ہے تاں مون چپّ سادھ کے شانتی نوں پراپت ہو کے ن بکت ہے بولدی چلدی نہیں بھاو سبھ پرکار دیاں کامنا کلپنا تیاگ دندی ہے ۔۔95۔۔