جس تراں چندرما دے مکھ منڈل نوں چاہ چاہک بڑے چائ امنگ بھرے اتشاہ نال چکور دے چکھِ نیتر اوس دی کرن دے امرت نوں چھکدے رجدے نہیں ہن۔
ارُ جیکوں ہرن کناں وکھے اک سار شبد گھنڈے ہیڑے دا سندا سندا آنند نوں پراپت ہندا تے شانتی وچ نہیں سموندا ارتھات رجیا نہیں سکدا۔
اتے ایسا ہی چاترک جگتِ پپیہے واکوں نسباسر رات دن رسال رس پریم دے استھان پریتم ستگورو دا رسک پریمی بن کے جسّ نوں جپدیاں جپدیاں جہوا ترپتی نوں پراپت نا ہووے۔
تیکوں ہی درشن دیکھدیاں شبد کیرتن سندیاں تتھا گوندیاں کیرتن کردیاں پریم رس دے بس ادھین ہو کے ہرانے من مگن ہے؛ بسماد بھاو وکھ من مگن ہویا رہے ۔۔423۔۔