جیکر کوئی آن دیو سیوک منمکھ نوں کتا مرگ سپّ آکھ کے بلاوے؛ تاں اہ سندے سار غسا کھا کے گالاں کڈھدا مانو مار دین لئی دوڑیا کردا ہے۔
ہالیں کِ کتا سوامی دے کارج خاتر رات جاگدا رہندا ہے تے نادہِ شبد دھنی نوں سنا کے مرگ دے چاہے کوئی پران گھات کر دیوے پر پریم نوں وٹا نہیں لگن دندا۔
انجے ہی منتر نوں بین دی دھنی راہیں پڑھدیاں تکّ کے سپّ آپنا تن من ارپن کر دندا تے آپنے دنداں نوں تڑوا لیندا ہے، بسّ اس تراں ہی گوت بنس دی لاج دوا کے اوس نوں پھڑ لئیدا ہے۔
پرنتو ایناں آن دیو سیوکاں نوں بھگتی بھاو وکھے موہ پیار کتے ورگا بھی نہیں بھاو پریم توں سکھنے ہن، شبد دی سروت توں بھی ہینے ہن کیونکِ مرگ ورگا پیار شبد دا اوناں دے اندر نہیں تے گر اپدیش توں بھی بہون ہن ارتھات سپّ واکوں منتر دھنی دی آن بھی اوناں دے اندر نہیں اس نہی کتے مرگ سپّ نالوں بھی اناں بھیڑیاں دا سنسار اندر جیؤنا ہی فٹّ فٹّ دے لیک ہندا ہے ۔۔494۔۔