Má thugann duine dearmadach aghaidh ar dhuine mar mhadra, mar ainmhí nó mar nathair, tagann buile air agus pounces air amhail is dá mbeadh sé chun é a mharú (Is é an duine is measa ná na trí speiceas) mar-
Fanann madra ag faire ar a mháistir ar feadh na hoíche agus ag freastal air, agus téann fia sa mhéid is go gcaillfidh sé a shaol nuair a chloiseann sé fuaim cheoil Ghanda Herha.
Géilleann nathair í féin don charmer agus í sáite ag fuaim fhliúit nathair nathair agus ag canadh Garud. Briseann an charmer a chuid fangs agus agairt air leis an ainm a mhuintire, ghabháil air.
An té a d’iompaigh ar shiúl ón bhFíor-Ghúrú, ní féidir leis grá madra a bheith aige dá Mháistir Tiarna. Níl siad fiú amháin draíocht an cheoil (murab ionann agus fianna) agus gan consecration de loscadh an Fíor Gúrú, tá a saol beo ar fud an domhain.