Kabit Savaiye Bhai Gurdas Ji

Leathanach - 426


ਸਲਿਲ ਸੁਭਾਵ ਜੈਸੇ ਨਿਵਨ ਗਵਨ ਗੁਨ ਸੀਚੀਅਤ ਉਪਬਨ ਬਿਰਵਾ ਲਗਾਇ ਕੈ ।
salil subhaav jaise nivan gavan gun seecheeat upaban biravaa lagaae kai |

Díreach mar atá nádúr an uisce ag sileadh anuas, agus a chuireann ar a chumas na plandaí agus na crainn óga atá curtha sa ghairdín a uisciú,

ਜਲਿ ਮਿਲਿ ਬਿਰਖਹਿ ਕਰਤ ਉਰਧ ਤਪ ਸਾਖਾ ਨਏ ਸਫਲ ਹੁਇ ਝਖ ਰਹੈ ਆਇ ਕੈ ।
jal mil birakheh karat uradh tap saakhaa ne safal hue jhakh rahai aae kai |

Nuair a bhuaileann sé le huisce, téann an crann fiú trí dhéine an aithrí trí sheasamh in airde agus le craobhacha nua ag sproutadh agus torthaí le feiceáil, bogann sé síos, (déanann a chónascadh le huisce é a bheith humhal).

ਪਾਹਨ ਹਨਤ ਫਲਦਾਈ ਕਾਟੇ ਹੋਇ ਨਉਕਾ ਲੋਸਟ ਕੈ ਛੇਦੈ ਭੇਦੇ ਬੰਧਨ ਬਧਾਇ ਕੈ ।
paahan hanat faladaaee kaatte hoe naukaa losatt kai chhedai bhede bandhan badhaae kai |

Tar éis dó uirísle a bhaint amach agus é bainteach le huisce, tugann sé torthaí fiú dóibh siúd a chaitheann clocha air. Nuair a ghearrtar é, déantar bád d’adhmad a thógann daoine ó bhruach amháin den abhainn go dtí an taobh eile. Gearrtar an t-adhmad ar dtús le cruach agus ansin ingne

ਪ੍ਰਬਲ ਪ੍ਰਵਾਹ ਸੁਤ ਸਤ੍ਰ ਗਹਿ ਪਾਰਿ ਪਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਖ ਦੋਖੀ ਤਾਰੈ ਸਮਝਾਇ ਕੈ ।੪੨੬।
prabal pravaah sut satr geh paar pare satigur sikh dokhee taarai samajhaae kai |426|

Tugann sruth tapa an uisce an t-adhmad, a mhac tógtha mar aon lena namhaid (iarann) agus tugann sé trasna go dtí an bruach eile é. Cosúil le nádúr humhal agus daonchairdiúil an uisce, ní dhéanann an Fíor-Ghúrú d’aon ghnó ar ghníomhartha na ndaoine atá ag clúmhilleadh an Ghúrú