An t-óglach ionúin nach bhfuil aige ach mórán comhgháirde géille; dáileoir na cineáltas ar an bponc, tá an ionúin tar éis a bheith sásta liom.
An oíche gealaí sin (an nóiméad suaimhneach) nuair a tháinig an t-am dom chun sealbhú agus taitneamh a bhaint as elixir grámhar an Tiarna, rinne an sclábhaí banóglach humhal seo sa humhal go léir · ghuí os comhair an Fhíor-Ghúrú ionúin;
Ó a stór! Cibé ordú a bheidh agat, cloífidh mé go hintuigthe. Freastalóidh mé go brách ort go huafásach agus go h-uirísleach.
Déanfaidh mé fónamh duit le dúthracht agus le deabhóid adhartha grámhar i mo chroí. An tráth seo nuair a bheidh tú chomh cineálta beannaithe dom le do choisric, tá cuspóir mo bhreith dhaonna ó tháinig mo sheal chun bualadh le mo Thiarna ionúin. (212)