Má fhágann eala loch Mansarover agus cónaí i lochán, tosaíonn sé ag ithe neacha beo as an lochán cosúil le chorr, beidh sé náire speiceas na n-ealaí.
Má mhaireann iasc lasmuigh den uisce, ansin measfar go bhfuil a ghrá don uisce bréagach agus ní thabharfaí air mar is ionúin le huisce.
Má sháraíonn éan báistí a tart le braon uisce seachas an braon svaití, chuirfeadh sé a mhuintir i mbaol.
Déanann deisceabal díograiseach den Fhíor-Ghúrú teagasc an Fhíor-Ghúrú a theagasc agus fuascailt a bhaint amach. Ach deisceabal a thugann suas a ghrá don Fhíor-Ghúrú agus a chrom os comhair déithe eile, naoimh agus saoithe féin-dhéanta agus a adhradh dóibh; is é an grá atá aige le Gúrú