Le láithreacht na gealaí, ní féidir le Rahu an Ghrian a ithe, Ach nuair a cheiltíonn an Ghrian ón ngealach, tarlaíonn an eclipse gréine. (Seo tá an ghealach ina siombail den duine uasal nach n-itheann an Maya an ghrian te nádúraithe ina chuideachta).
Is iad Thoir agus Thiar treo na gréine agus na gealaí faoi seach. Nuair a dhá lá tar éis an lae gealach nua, éiríonn an ghealach le feiceáil san Iarthar, beannú dó go léir (de réir traidisiúin Indiach). Ach lá lán na gealaí, ardaíonn an ghealach san Oirthear agus níl sí ecl
Fanann an tine i bhfolach in adhmad le fada ach chomh luath agus a théann an t-adhmad i dteagmháil le tine, dóitear é (Anseo tá tine ina siombal d’fhear íseal peacach ach taispeántar adhmad meabhrach mar dhuine a bhfuil eagla Dé air).
Mar an gcéanna, nuair a choimeádtar cuideachta daoine droch-intinne féin-thoiliúil, caithfidh duine pian agus anacair a fhulaingt ach cuideachta daoine atá dírithe ar Ghúrú a choinneáil, baintear amach slánú. (296)