Kabit Savaiye Bhai Gurdas Ji

Leathanach - 577


ਜੈਸੇ ਤੌ ਪ੍ਰਸੂਤ ਸਮੈ ਸਤ੍ਰੂ ਕਰਿ ਮਾਨੈ ਪ੍ਰਿਐ ਜਨਮਤ ਸੁਤ ਪੁਨ ਰਚਤ ਸਿੰਗਾਰੈ ਜੀ ।
jaise tau prasoot samai satraoo kar maanai priaai janamat sut pun rachat singaarai jee |

Díreach mar a mheasann bean a fear céile mar a namhaid le linn pianta saothair, ach tar éis bhreith an linbh, déanann sí í féin a mhaisiú agus a mhaisiú chun a fear céile a shásamh agus a mhealladh,

ਜੈਸੇ ਬੰਦਸਾਲਾ ਬਿਖੈ ਭੂਪਤ ਕੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰੈ ਛੂਟਤ ਹੀ ਵਾਹੀ ਸ੍ਵਾਮਿ ਕਾਮਹਿ ਸਮ੍ਹਾਰੈ ਜੀ ।
jaise bandasaalaa bikhai bhoopat kee nindaa karai chhoottat hee vaahee svaam kaameh samhaarai jee |

Díreach mar a chuirtear i bpríosún tobair rí ar bhotún éigin agus ar é a scaoileadh saor déanann an cúirtéiseoir céanna an cúram sannta mar fhíor-thoilitheoir an rí,

ਜੈਸੇ ਹਰ ਹਾਇ ਗਾਇ ਸਾਸਨਾ ਸਹਤ ਨਿਤ ਕਬਹੂੰ ਨ ਸਮਝੈ ਕੁਟੇਵਹਿ ਨ ਡਾਰੈ ਜੀ ।
jaise har haae gaae saasanaa sahat nit kabahoon na samajhai kutteveh na ddaarai jee |

Díreach mar a bhíonn ghadaí gafa agus i bpríosún ag caoineadh i gcónaí ach a luaithe a thagann deireadh lena phianbhreith, glacann sé arís le goid ní fhoghlaimíonn sé óna phionós,

ਤੈਸੇ ਦੁਖ ਦੋਖ ਪਾਪੀ ਪਾਪਹਿ ਤ੍ਯਾਗ੍ਯੋ ਚਾਹੈ ਸੰਕਟ ਮਿਟਤ ਪੁਨ ਪਾਪਹਿ ਬੀਚਾਰੈ ਜੀ ।੫੭੭।
taise dukh dokh paapee paapeh tayaagayo chaahai sankatt mittat pun paapeh beechaarai jee |577|

Mar an gcéanna, is mian le fear peacach a dhrochghníomhartha a fhágáil mar gheall ar an bpian agus na fulaingtí ba chúis leis seo ach chomh luath agus a bhíonn tréimhse an phianbhreith curtha i gcrích, déanann sé na bpeacaí seo arís. (577)