جس تراں بلا آکھدا رہے کِ میں ماس اہار نہیں کردا، ویشنو ہو گیا ہاں پر چوہا دیکھدے سار ہی پچھے دوڑ اٹھدا تے سہارا نہیں رکھ سکدا ہے۔
جس تراں کاں ہنس دی ریسے دیکھا دیکھی مرال سبھا ہنساں دی پنگت وچ جا بیٹھے، پر بھیڑے سبھاء کارن موتیاں گیان آدِ گناں نوں چھڈّ کے میلے بھوگاں دے بھوگ نوں ہی چتاریا کردا ہے۔
جس تراں گدڑ چاہے کِ انیکاں جتن کر کر کے مون سادھی رکھے، پر گدڑاں دی بھاکھیا بولی سندے سار ہی اوس پاسوں 'ہویں ہویں' کیتے باجھوں نہیں رہا جا سکیا کردا۔
تسی پرکار پر استری سپرش پر دھن ہرن، تتھا پرائے دوکھ تکن دی تردوکھ سنپات روپ وادی جس من نوں پئی ہووے، چاہے کہندا ہے کِ چھڈّ دتے اتھوا چھڈیا چاہندا ہے، پر ٹیو جو بھیڑی وادی اوس نوں پئی ہوئی ہندی ہے، ٹلدی نہیں ۔۔539۔۔