سمندر نوں دیوتیاں دینتاں دے آپو وچ مل باشکی ناگ دوارے مندراچل پربت دی مدھانی بنا متھن کردیاں رڑکدیاں ہویاں جس بھانت امرت تے وہُ نکلے سن۔ اکو ٹکانیوں پرگٹ ہو کے بھی پرؤپکار دا کارن ہون کر کے امرت دی اتے بکار بگاڑو سبھاء کر کے وہُ دی بروبری نہیں ہو سکدی بھاو اکو جیہے نہیں ہو سکدے۔
کیونکِ رتن روپ ہندیاں بھی وہُ زہر تاں اچودے کھاندے سار ہی موت دا سماں لیا ڈھکوندی ہے پر امرت اچئے پیتیاں مئے ہوئے بھی امر موت رہت جیؤن نوں پراپت ہو جاندے ہن۔
جس تراں اکو ہی لوہے وچوں تالا جندرا تالی کنجی اتپنّ ہندی ہے، پرنتو اکو لوہے دی اوپت ہندے ہوئے بھی جندرا تاں سنسار وچ بندھن دی پدوی پرتشٹا مہانتا نوں وستاردا ہے اتے تالی چابی موکھ چھٹکارے دی پدوی مہتتا نوں پساریا کردی ہے بھاو جندرا جکڑ اتپنّ کرن دا کارن سنسار وچ پرسدھّ ہے تے تالی کنجی جکڑاں بندھناں دی نورتی دا کارن۔
تسی پرکار ہی سنسار وکھے سن اتے مجیٹھ دی گتِ چال وت اسادھ تے سادھ سمجھو ارتھات سن سبھ تراں نال نرڑاں دی کارن ہے، تے مجیٹھ رنگیلی شوبھا دی استھان کارن جس پرکار منی جا رہی ہے، تیکوں ہی اسادھ دشٹ پرکھ دکھاں دا کارن تے سادھ شریشٹ پرکھ گرمکھ سکھاں موکھ دا کارن ہندے ہن۔ گلّ کیہ کِ جہی جہی بان جس جس نوں پے رہی ہے گرمتِ والا گرمکھ گرمتِ والی تے درمتِ والا منمکھ درمتِ والی وادی توں نہیں ٹلیا کردا ۔۔162۔۔