جس تراں کچے پارے دے کھادھیاں گاتِ سریر وکھے بکار روگ اپر آیا کردا ہے تے وال وال پیڑ ہندیاں مہان دکھّ پائیدا ہے۔
پھیر جس تراں لسن تھوم کھا کے سبھا اندر کوئی چپّ بھی وٹّ بیٹھے تاں اہ لکایا نہیں لکیا کردا اوس دی درگندھی بدبو پرگٹ ہو ہی جایا کردی ہے۔
جس تراں پھیر مٹھیائی آدِ دے نال ہی مکھی کسے تراں نگلی جاوے تاں اہ اکلید اپر چھل کے ہو کے باہر آ جاندا ہے، سنکٹ بھریا کھید مہاں کشٹ سہیدا ہے۔
تسی پرکار ہی گرو سیوا تتھا نام وکھے پنڈ سریر دے پرچے بناں جو سکھاں دی بھچھیا کھاوے ارتھات اوناں دی کار بھیٹ دا آیا پدارتھ کھائے تاں انت کال نوں اؤکڑ ہویا کردی ہے، تے جم لوک نرک نوں جانا پیندا ہے ۔۔517۔۔ پڑھو ویچار کبتّ 506