ಕಬಿತ್ ಸವಾಯೆ ಭಾಯಿ ಗುರುದಾಸ್ ಜಿ

ಪುಟ - 47

ਚਰਨ ਸਰਨਿ ਮਨ ਬਚ ਕ੍ਰਮ ਹੁਇ ਇਕਤ੍ਰ ਗੰਮਿਤਾ ਤ੍ਰਿਕਾਲ ਤ੍ਰਿਭਵਨ ਸੁਧਿ ਪਾਈ ਹੈ ।

charan saran man bach kram hue ikatr gamitaa trikaal tribhavan sudh paaee hai |

ಗುರು ಪ್ರಜ್ಞೆಯುಳ್ಳ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸು, ಮಾತು ಮತ್ತು ಕಾರ್ಯಗಳೊಂದಿಗೆ ಸಾಮರಸ್ಯವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದಾಗ ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಆಶ್ರಯದ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ, ಅವನು ಸಮಯ ಮತ್ತು ಮೂರು ಪ್ರಪಂಚದ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.

ਸਹਜ ਸਮਾਧਿ ਸਾਧਿ ਅਗਮ ਅਗਾਧਿ ਕਥਾ ਅੰਤਰਿ ਦਿਸੰਤਰ ਨਿਰੰਤਰੀ ਜਤਾਈ ਹੈ ।

sahaj samaadh saadh agam agaadh kathaa antar disantar nirantaree jataaee hai |

ನಾಮವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುವುದರಿಂದ, ಗುರು ಪ್ರಜ್ಞೆಯುಳ್ಳ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಸಮತೋಲಿತ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆ ರಾಜ್ಯದ ಯಾವುದೇ ವಿವರಣೆಯು ನಮ್ಮ ಗ್ರಹಿಕೆಗೆ ಮೀರಿದೆ. ಇದು ವರ್ಣನಾತೀತ. ಆ ಸ್ಥಿತಿಯ ದ್ವಂದ್ವದಿಂದ, ಅವನು ಮೂಲೆ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ

ਖੰਡ ਬ੍ਰਹਮੰਡ ਪਿੰਡ ਪ੍ਰਾਨ ਪ੍ਰਾਨਪਤਿ ਗਤਿ ਗੁਰ ਸਿਖ ਸੰਧਿ ਮਿਲੇ ਸੋਹੰ ਲਿਵ ਲਾਈ ਹੈ ।

khandd brahamandd pindd praan praanapat gat gur sikh sandh mile sohan liv laaee hai |

ಗುರು ಮತ್ತು ಸಿಖ್‌ರ ಒಕ್ಕೂಟದಿಂದ, ಅನ್ವೇಷಕನು ತನ್ನ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಭಗವಂತನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಜೀವನ ನೀಡುವ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾನೆ; ಮತ್ತು ಅವನು ದೇವರೊಂದಿಗೆ ಏಕತೆಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದಾಗ, ಅವನು ಭಗವಂತನ ಸ್ಮರಣೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಾನೆ.

ਦਰਪਨ ਦਰਸ ਅਉ ਜੰਤ੍ਰ ਧਨਿ ਜੰਤ੍ਰੀ ਬਿਧਿ ਓਤ ਪੋਤਿ ਸੂਤੁ ਏਕੈ ਦੁਬਿਧਾ ਮਿਟਾਈ ਹੈ ।੪੭।

darapan daras aau jantr dhan jantree bidh ot pot soot ekai dubidhaa mittaaee hai |47|

ಅದರಲ್ಲಿರುವ ಕನ್ನಡಿ ಮತ್ತು ಬಿಂಬ, ಸಂಗೀತ ಮತ್ತು ಸಂಗೀತ ವಾದ್ಯ, ಬಟ್ಟೆಯ ವಾಫ್ಟ್ ಮತ್ತು ನೇಯ್ಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಭಾಗವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅವಿಭಾಜ್ಯವಾಗಿದೆ, ಹಾಗೆಯೇ ಗುರುಪ್ರಜ್ಞೆಯು ದೇವರೊಂದಿಗೆ ಒಂದಾಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಎಲ್ಲಾ ಸಂದೇಹಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತನಾಗುತ್ತಾನೆ. (47)

ಸೂಚಿ (1 - 675)

ಕಬಿತ್ ಸವಯ್ಯೆ ಪುಟ: 1 - 675