ਜਿਵੇਂ ਰਾਜੇ ਦੇ ਨੌਕਰ ਆਪਣੇ ਰਾਜੇ ਦੀ ਬੋਲੀ ਸਿਆਣਦੇ ਹਨ, ਬਿਨਾਂ ਦੇਖੇ ਹੀ ਹਨੇਰੇ ਵਿਚ ਜਾਂ ਦੂਰ ਤੋਂ ਰਾਜੇ ਦੇ ਬਚਨ ਬੋਲਿਆਂ ਝਟ ਪਛਾਣ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।
ਜਿਵੇਂ ਜੌਹਰੀ ਜੋ ਰਤਨਾਂ ਦੀ ਪਰਖ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਵੇਖਦਿਆਂ ਹੀ ਦੱਸ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਖੋਟਾ ਹੈ ਜਾਂ ਖਰਾ ਹੈ ਇਸ ਵਿਚ ਕੋਈ ਰੇਖਾ ਲੀਕ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਜਿਵੇਂ ਹੰਸ ਦੁੱਧ ਤੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਨਿਰਣਾ ਕਰਨਾ ਜਾਣਦਾ ਹੈ, ਜੇ ਦੋਵੇਂ ਮਿਲਾ ਕੇ ਉਸ ਅੱਗੇ ਰੱਖ ਦੇਈਏ ਤਾਂ ਸਿਆਣ ਕੇ ਅੱਡ ਅੱਡ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਤਿਵੇਂ ਸਿਖ ਗੁਰੂਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਸੁਣਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਪਛਾਣ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਗੁਰਬਾਣੀ ਹੈ ਤੇ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਰਚੀ ਬਾਣੀ ਨੂੰ ਲਖ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਬਨਾਵਟੀ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਗਿਣਤੀ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਲਿਆਉਂਦਾ ॥੫੭੦॥