کبیت سوائیے بھائی گرداس جی

صفحه - 542

ਜੈਸੇ ਖਾਂਡ ਖਾਂਡ ਕਹੈ ਮੁਖਿ ਨਹੀ ਮੀਠਾ ਹੋਇ ਜਬ ਲਗ ਜੀਭ ਸ੍ਵਾਦ ਖਾਂਡੁ ਨਹੀਂ ਖਾਈਐ ।

jaise khaandd khaandd kahai mukh nahee meetthaa hoe jab lag jeebh svaad khaandd naheen khaaeeai |

همانطور که با گفتن شکر، شکر، نمی توان طعم شیرین شکر را در دهان احساس کرد. تا زمانی که شکر روی زبان گذاشته نشود، طعم آن را حس نمی کند.

ਜੈਸੇ ਰਾਤ ਅੰਧੇਰੀ ਮੈ ਦੀਪਕ ਦੀਪਕ ਕਹੈ ਤਿਮਰ ਨ ਜਾਈ ਜਬ ਲਗ ਨ ਜਰਾਈਐ ।

jaise raat andheree mai deepak deepak kahai timar na jaaee jab lag na jaraaeeai |

در شب تاریک، چراغ گفتن، چراغ تاریکی را از بین نمی برد، مگر اینکه چراغ روشن شود.

ਜੈਸੇ ਗਿਆਨ ਗਿਆਨ ਕਹੈ ਗਿਆਨ ਹੂੰ ਨ ਹੋਤ ਕਛੁ ਜਬ ਲਗੁ ਗੁਰ ਗਿਆਨ ਅੰਤਰਿ ਨ ਪਾਈਐ ।

jaise giaan giaan kahai giaan hoon na hot kachh jab lag gur giaan antar na paaeeai |

فقط با گفتن دوباره و دوباره گیان (دانش) نمی توان به دانش دست یافت. آن را فقط می توان با جای دادن نام او در قلب به دست آورد.

ਤੈਸੇ ਗੁਰ ਧਿਆਨ ਕਹੈ ਗੁਰ ਧਿਆਨ ਹੂ ਨ ਪਾਵਤ ਜਬ ਲਗੁ ਗੁਰ ਦਰਸ ਜਾਇ ਨ ਸਮਾਈਐ ।੫੪੨।

taise gur dhiaan kahai gur dhiaan hoo na paavat jab lag gur daras jaae na samaaeeai |542|

به همین ترتیب، فقط با درخواست مکرر برای نگاهی اجمالی به گورو واقعی، نمی توان به تفکر گورو واقعی دست یافت. این تنها زمانی امکان‌پذیر است که فرد خود را تا روح خود غرق در میل شدید نگاه اجمالی به گورو واقعی کند. (542)

فهرست (1 - 675)

کبیت سوئے صفحه: 1 - 675