تا زمانی که انسان برای برآوردن خواسته های خود یا با هدفی دست به اعمالی زد، نه عمل او به نتیجه ای رسید و نه هیچ یک از تصمیمات او ثمری نداشت.
تا زمانی که انسان برای برآورده شدن خواسته های خود به دیگران وابسته بود، بدون مهلت از جایی سرگردان بود.
تا مدتی که انسانی بار من، من، من و شما را تحت تأثیر وابستگی به مال و روابط دنیوی حمل می کرد، با پریشانی از جایی به جای دیگر می چرخید.
تنها با پناه بردن به گوروی راستین و عمل به موعظه نعم سیمران که به او کمک می کند به اوج معنوی، آسایش اعتدال و فروتنی دست یابد، می توان از همه جذابیت های دنیوی دلبسته و رها شد. (428)