Coa unión da palabra divina e da mente, unha persoa consciente do Guru queda libre de diferenzas de castas altas e baixas. Segundo eles, uníndose á asemblea ideal de santos, as catro castas pasan a ser unha soa.
Aquel que está absorto na palabra divina debe ser considerado como un peixe na auga que vive e come na auga. Así, a persoa consciente do Gurú continúa latentemente coa práctica de Naam Simran (meditación) e goza do elixir do nome divino.
As persoas orientadas ao gurú absorbidas na palabra divina toman conciencia por completo. Recoñecen a presenza dun único Señor en todos os seres vivos.
Aqueles que están absortos no Gur Shabad (Palabra Divina) fanse humildes de disposición e séntense como po dos pés dos santos homes. É porque están practicando perpetuamente a meditación no nome do Señor. (147)