O amice! Videns dilectae formosae formam, inscius fieram. Luculentam illam faciem conspicans in interiore me ipso, interior conscientia fixa est ad pacem stabilem.
O amice! cuius ambrosiae voces, aures meae in raptu ierant, nunc ambrosiis verbis ex eadem lingua in meam conscientiam ingressos, in Naam Simran insitus est interior meus.
Orantem Dominum dilectum, cui lingua mea taedebat, oro, Dominum illum in cubili cordis mei non desinis vocare.
Cum aliquam substantiam inebriantem consumit, omnis conscientia ac conscientia amittitur (homo inscius fit), nunc eam bibens in forma Naam Amrit, media conscientiae internae facta est. (666)