Kabit
Innsýn í (Satguru) skildi mig eftir alla vitund mína, skilningarvit, greind, gáfur og alla aðra yfirvegaða visku heimsins.
Ég missti vitund mína, viðhengi hugans við ómerkileg málefni, löngun til að öðlast róttækt eða tilgangslaust sjálf sem blása upp þekkingu og aðrar veraldlegar vandræði.
Þolinmæði mín var að engu og hégómi minn líka. Það var ekkert líf í mér og ég var jafnvel sviptur tilveru minni.
Innsýn í Satguru er fær um að ótrúlega mann með dásamlegar tilfinningar. Þetta eru undraverð og stórkostleg og engin endir á þessari undrun. (9)