Kabit
(Satguru)'ya bir bakış, beni tüm bilincimden, duyularımdan, zekamdan, zekâmdan ve dünyanın kabul edilen tüm bilgeliğinden mahrum bıraktı.
Farkındalığımı, önemsiz konulara olan bağlılığımı, aşağılık ya da boş ego şişirici bilgi edinme arzularımı ve diğer dünyevi sıkıntıları kaybettim.
Sabrım tükenmişti, kibrim de öyle. İçimde hayat yoktu, hatta varlığımdan bile mahrumdum.
Satguru'nun bir bakışı insanı harika duygularla şaşırtma yeteneğine sahiptir. Bunlar hayret verici ve muhteşemdir ve bu hayretin sonu yoktur. (9)