Yn union fel y mae llong ar fin hwylio yn y môr, ond ni all neb wybod ei thynged nes cyrraedd y lan y tu hwnt.
Yn union fel y mae ffermwr yn aredig y cae yn hapus ac yn hyfryd, yn hau'r had, ond dim ond pan ddaw'r grawn cynaeafu adref y mae'n dathlu ei hapusrwydd.
Yn union fel y mae gwraig yn dod yn agos at ei gŵr i'w blesio, ond mae'n ystyried ei chariad yn llwyddiant dim ond pan fydd yn esgor ar fab a'i fod yn ei charu.
Yr un modd, ni ddylai neb gael ei ganmol na'i athrod cyn amser. Pwy a wyr pa fath ddiwrnod a wawrio yn y diwedd i'w holl lafur ddwyn ffrwyth ai peidio. (Efallai y bydd rhywun yn troedio llwybr anghywir ac yn crwydro neu'n cael ei dderbyn gan y Guru yn y pen draw). (595)