Arbores videtur easque separatim.191.
Cum aliquo exercitu interfectus est, quidam aufugit, tunc Nisumbh ferocissimus factus est animo.
Constitit ante Chandi, bellumque vehemens gessit, ne uno quidem gradu recessit.
Sagittae Chandi percusserunt facies daemonum et multum sanguinis volaverunt in terram.
Videtur quod Rahu adprehenderit solem in caelo, unde fit magna sculptura sanguinis a sole.
Tenens hastam in manu, Chandi magna vi immittit in frontem inimici sic,
galeam sicut vestimentum confodit.
Sanguinis vena sursum profluente, quid simile de eo excogitavit poeta?
Aperiente oculi tertii Shiva, lux apparuit sicut hoc currens.
Dæmon autem fortitudinis illius hastam ejecit, & Chandi cum ea velocitate percussit.
Faciem deae hasta profluentem a facie sanguinis profluentem percussit, quae praeclaram scaenam fecit.
Comparatio quae in mentem poetae emersit, sic dici potest:
Videbar in gutture pulcherrimae mulieris Lankae, saliva betel folium mandi visulised.
Nisumbh bellum atrocissimum gessit, quod poetam eius splendorem describere potest?
Tale bellum non gestum est a Bhishma, Dronacharya, Kripachrya, Bhima, Arjuna et Karana.
Vena sanguinis fluit, multorum daemonum corpora, eo quod sagittis confoditur.
Videtur quod ad finiendam noctem, radiis solis ab omni luce ad decem directiones sparguntur.
Chandi in acie cum orbe suo penetravit et cum ira in ea multos daemones occidit.
Tunc prehendit clavam et volvebat, tunc clare renidebat, hostium exercitum occidit.
Gladio fulgentem accipiens in terra sua, deiecit et dsemonum capita magnorum in terra dispersit.
Videtur quod in bello pugnato per Ram Chandra, fortis Hanuman montes magnos deiecit.
Demon quidam potentissimus, tenens in manu gladium suum, accurrebat acclamabat voce magna.
Chandi, gladium ancipitem de vagina educens, corpus daemonis magna vi percussit.
Caput eius contrivit et in terram cecidit, poeta hanc comparationem sic finxit.