Dominus unus est, Victoria vero Guru est.
Benignus est provisor vivi;
benignus est et benigne ducit.
Cor est, intelligentiam creat et iustitiam reddit.
Credentes nos reddit et, cum subsistentia, exsistentiam nostram faciliorem reddit(2).
Nunc audi fabulam de quadam domina;
Quis erat sicut cupressus in ripa rivuli stantis in horto.
Pater eius in septentrione regnum obtinebat.
Dulcis erat locutus, natura quadam habiti.
Omnes venerunt lavatum in Ganga.
Sicut sagitta ex arcu, velocissimi erant.
Cogitavit de sponsalibus suis;
'Si comisauerit aliquem, ego eam ei lego.'
Et dixit: “O, filia mea benigna;
'Si tibi placet, sciam.'
Illa altiori statui collata est;
ita ut aspiciebat quasi luna lucens in Yaman (8).
Musica tympana revelata erant;
Et expectavit rex ut audiret eam consentientes.
quia venerant multi reges et propinqui regum;
Qui in belli consiliis satis idonei erant.
(rex quaesivit) 'Si quis est, inquit, tibi placet;
« Fiet ut gener meus » (11).
Multos principes offendit;
Sed propter facinora nihil sibi amabat (12).
Tandem venit vocatus Subhat Singh.
Quem mallet quasi crocodilum rugientem (13).
Convocati omnes pulchri principes;
et rogavit ut sederent circa atrium (14).
Dixit ergo rex : Obsecro te, fili mi, benigna ;
'Tu ut ex illis quaevis mea inventa.'
Persona apud Iunellum (sacerdotem sacris Prohibeorum filo) praemissum est;
Ad illos a Septentrione Loqui Principes (16).
Puella autem, nomine Bachtramati;
Erat autem sicut sol in terra et luna in caelo, (17).
Locutus est, 'Nihil ex illis oculis meis decet.'
(rex) 'Tunc vos donate, iudicate ex adverso).
'Ilia delicata, iterum aspice.'
At nemo ei cordi fuit.
Delectu virque relictus;
Et moderatores fores claudebant.
Postridie advenit rex clipeo aureo;
Quae lucebat ut margaritae.
Altero die iterum invitati principes;
Et alio ordine curiam ornant.
Obsecro, dilecte mi, aspice vultus;
"Quem sic semper voles eris maritum."
In atrio intrauit clausura;