Toe kansa agterkom dat Putana in Gokul doodgemaak is, het hy vir Tranvrata gesê: ���Gaan daarheen en maak die seun van Nand dood deur hom soos 'n klip met 'n ruk te slaan.107.
SWAYYA
Trinavarta het na Kansa gebuig en gestap en vinnig by Gokal gekom.
Buig voor Kansa, het Tranavrata Gokul vinnig bereik en homself in 'n stofstorm verander en met 'n groot spoed begin waai
Met die kennis van die aankoms (van Trinavarta), het Krishna swaar geword en hom op die grond geslaan.
Krishna het uiters gewigtig geword en teen hom gebots, Tranavrata het op die aarde geval, maar steeds toe die oë van die mense met stof gevul en toegemaak was, het hy in die lug gevlieg en Krishna saam met hom geneem.108.
Toe hy saam met Krishna hoog in die lug kom, het sy krag begin afneem weens die klop van Krishna
Om homself in 'n verskriklike vorm te manifesteer, het Krishna 'n stryd met daardie demoon geveg en hom gewond
Toe het hy met sy eie hande en met die tien spykers die kop van die vyand gekap
Die stam van Tranavrata het soos 'n boom op die aarde geval en sy kop het geval soos 'n suurlemoen wat uit 'n tak val.109.
Einde van die beskrywing van die moord op Tranavrata in Krishna Avatara in Bachittar Natak.
SWAYYA
Die mense van Gokul het hulpeloos gevoel sonder Krishna, hulle het bymekaargekom en na hom gaan soek
Tydens soektog is hy op 'n afstand van twaalf kos gevind
Al die mense het hom omhels en vreugdesange gesing
Daardie toneel is so beskryf deur die groot digter,110
Toe hulle die verskriklike vorm van die demoon sien, was al die gopas bang
Wat gaan sê van mense, selfs Indra, die koning van gode, wat die liggaam van die demoon gesien het, was gevul met vrees
Krishna het hierdie verskriklike demoon in 'n oomblik doodgemaak
Daarna het hy na sy huis teruggekeer en al die inwoners het onder mekaar gepraat oor al hierdie gebeurtenis.111.
Toe begin die ma (Jasodha) met haar seun speel nadat sy aalmoese aan baie srahmane gegee het.
Nadat sy baie geskenke in liefdadigheid aan die Brahmane geskenk het, speel die moeder Yashoda weer met haar kind Krishna, wat sy fyner op sy lippe hou geleidelik sag glimlag
Die ma Yashoda voel groot vreugde en haar geluk kan nie beskryf word nie
Hierdie toneel het ook die gedagtes van die digter uiters bekoor.112.