ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Síða - 41
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੪ ॥
sireeraag mahalaa 4 |Siree Raag, fjórða Mehl:
ਹਉ ਪੰਥੁ ਦਸਾਈ ਨਿਤ ਖੜੀ ਕੋਈ ਪ੍ਰਭੁ ਦਸੇ ਤਿਨਿ ਜਾਉ ॥
hau panth dasaaee nit kharree koee prabh dase tin jaau |Ég stend við hliðina og spyr Veginn. Ef bara einhver vildi sýna mér leiðina til Guðs - myndi ég fara með honum.
ਜਿਨੀ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰਾ ਰਾਵਿਆ ਤਿਨ ਪੀਛੈ ਲਾਗਿ ਫਿਰਾਉ ॥
jinee meraa piaaraa raaviaa tin peechhai laag firaau |Ég feta í fótspor þeirra sem njóta ástar ástvinar minnar.
ਕਰਿ ਮਿੰਨਤਿ ਕਰਿ ਜੋਦੜੀ ਮੈ ਪ੍ਰਭੁ ਮਿਲਣੈ ਕਾ ਚਾਉ ॥੧॥
kar minat kar jodarree mai prabh milanai kaa chaau |1|Ég bið þá, ég bið þá; Ég hef svo mikla þrá að hitta Guð! ||1||
ਮੇਰੇ ਭਾਈ ਜਨਾ ਕੋਈ ਮੋ ਕਉ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥
mere bhaaee janaa koee mo kau har prabh mel milaae |Ó örlagasystkini mín, vinsamlegast sameinið mig í sameiningu við Drottin minn Guð.
ਹਉ ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਟਹੁ ਵਾਰਿਆ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਦੀਆ ਦਿਖਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
hau satigur vittahu vaariaa jin har prabh deea dikhaae |1| rahaau |Ég er fórn til hins sanna sérfræðingur, sem hefur sýnt mér Drottin Guð. ||1||Hlé||
ਹੋਇ ਨਿਮਾਣੀ ਢਹਿ ਪਵਾ ਪੂਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਸਿ ॥
hoe nimaanee dteh pavaa poore satigur paas |Í djúpri auðmýkt fell ég fyrir fótum hins fullkomna sanna sérfræðingur.
ਨਿਮਾਣਿਆ ਗੁਰੁ ਮਾਣੁ ਹੈ ਗੁਰੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਕਰੇ ਸਾਬਾਸਿ ॥
nimaaniaa gur maan hai gur satigur kare saabaas |Sérfræðingurinn er heiður hinna vanheiðruðu. The Guru, the True Guru, færir samþykki og klapp.
ਹਉ ਗੁਰੁ ਸਾਲਾਹਿ ਨ ਰਜਊ ਮੈ ਮੇਲੇ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਸਿ ॥੨॥
hau gur saalaeh na rjaoo mai mele har prabh paas |2|Ég er aldrei þreyttur á að lofa Guru, sem sameinar mig Drottni Guði. ||2||
ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਸਭ ਕੋ ਲੋਚਦਾ ਜੇਤਾ ਜਗਤੁ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
satigur no sabh ko lochadaa jetaa jagat sabh koe |Allir, um allan heim, þrá hinn sanna sérfræðingur.
ਬਿਨੁ ਭਾਗਾ ਦਰਸਨੁ ਨਾ ਥੀਐ ਭਾਗਹੀਣ ਬਹਿ ਰੋਇ ॥
bin bhaagaa darasan naa theeai bhaagaheen beh roe |Án gæfu örlaganna fæst ekki hin blessaða sýn Darshans hans. Hinir óheppnu sitja bara og gráta.
ਜੋ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਭਾਣਾ ਸੋ ਥੀਆ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਨ ਮੇਟੈ ਕੋਇ ॥੩॥
jo har prabh bhaanaa so theea dhur likhiaa na mettai koe |3|Allt gerist samkvæmt vilja Drottins Guðs. Enginn getur þurrkað út fyrirfram ákveðið örlagabréf. ||3||
ਆਪੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਆਪਿ ਹਰਿ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥
aape satigur aap har aape mel milaae |Hann sjálfur er hinn sanni sérfræðingur; Hann er sjálfur Drottinn. Hann sameinast sjálfur í sambandinu sínu.
ਆਪਿ ਦਇਆ ਕਰਿ ਮੇਲਸੀ ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਪੀਛੈ ਪਾਇ ॥
aap deaa kar melasee gur satigur peechhai paae |Í góðvild sinni sameinar hann okkur sjálfum sér, þegar við fylgjum Guru, Sann Guru.
ਸਭੁ ਜਗਜੀਵਨੁ ਜਗਿ ਆਪਿ ਹੈ ਨਾਨਕ ਜਲੁ ਜਲਹਿ ਸਮਾਇ ॥੪॥੪॥੬੮॥
sabh jagajeevan jag aap hai naanak jal jaleh samaae |4|4|68|Um allan heim er hann líf heimsins, ó Nanak, eins og vatn blandað vatni. ||4||4||68||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੪ ॥
sireeraag mahalaa 4 |Siree Raag, fjórða Mehl:
ਰਸੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਰਸੁ ਅਤਿ ਭਲਾ ਕਿਤੁ ਬਿਧਿ ਮਿਲੈ ਰਸੁ ਖਾਇ ॥
ras amrit naam ras at bhalaa kit bidh milai ras khaae |The Essence of the Ambrosial Naam er háleitasti kjarninn; hvernig get ég fengið að smakka þennan kjarna?
ਜਾਇ ਪੁਛਹੁ ਸੋਹਾਗਣੀ ਤੁਸਾ ਕਿਉ ਕਰਿ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ॥
jaae puchhahu sohaaganee tusaa kiau kar miliaa prabh aae |Ég fer og spyr hamingjusömu sálarbrúðurnar: "Hvernig komstu til að hitta Guð?"
ਓਇ ਵੇਪਰਵਾਹ ਨ ਬੋਲਨੀ ਹਉ ਮਲਿ ਮਲਿ ਧੋਵਾ ਤਿਨ ਪਾਇ ॥੧॥
oe veparavaah na bolanee hau mal mal dhovaa tin paae |1|Þeir eru áhyggjulausir og tala ekki; Ég nudda og þvo fætur þeirra. ||1||
ਭਾਈ ਰੇ ਮਿਲਿ ਸਜਣ ਹਰਿ ਗੁਣ ਸਾਰਿ ॥
bhaaee re mil sajan har gun saar |Ó örlagasystkini, hittið andlega vin ykkar og dveljið við dýrðlega lofgjörð Drottins.
ਸਜਣੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਹੈ ਦੁਖੁ ਕਢੈ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
sajan satigur purakh hai dukh kadtai haumai maar |1| rahaau |Hinn sanni sérfræðingur, frumveran, er vinur þinn, sem mun reka út sársauka og leggja niður sjálf þitt. ||1||Hlé||
ਗੁਰਮੁਖੀਆ ਸੋਹਾਗਣੀ ਤਿਨ ਦਇਆ ਪਈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
guramukheea sohaaganee tin deaa pee man aae |Gurmúkharnir eru hamingjusömu sálarbrúðurnar; hugur þeirra er fullur af góðvild.
ਸਤਿਗੁਰ ਵਚਨੁ ਰਤੰਨੁ ਹੈ ਜੋ ਮੰਨੇ ਸੁ ਹਰਿ ਰਸੁ ਖਾਇ ॥
satigur vachan ratan hai jo mane su har ras khaae |Orð hins sanna sérfræðingur er gimsteinninn. Sá sem trúir á það smakkar hinn háleita kjarna Drottins.
ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ਵਡ ਜਾਣੀਅਹਿ ਜਿਨ ਹਰਿ ਰਸੁ ਖਾਧਾ ਗੁਰ ਭਾਇ ॥੨॥
se vaddabhaagee vadd jaaneeeh jin har ras khaadhaa gur bhaae |2|Þeir sem taka þátt í háleitum kjarna Drottins, í gegnum kærleika gúrúsins, eru þekktir sem miklir og mjög heppnir. ||2||
ਇਹੁ ਹਰਿ ਰਸੁ ਵਣਿ ਤਿਣਿ ਸਭਤੁ ਹੈ ਭਾਗਹੀਣ ਨਹੀ ਖਾਇ ॥
eihu har ras van tin sabhat hai bhaagaheen nahee khaae |Þessi háleiti kjarni Drottins er í skógunum, á ökrunum og alls staðar, en hinir ógæfumenn smakka það ekki.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਪਲੈ ਨਾ ਪਵੈ ਮਨਮੁਖ ਰਹੇ ਬਿਲਲਾਇ ॥
bin satigur palai naa pavai manamukh rahe bilalaae |Án sanna sérfræðingsins fæst það ekki. Hinir eigingjarnu manmúkar halda áfram að gráta í eymd.
ਓਇ ਸਤਿਗੁਰ ਆਗੈ ਨਾ ਨਿਵਹਿ ਓਨਾ ਅੰਤਰਿ ਕ੍ਰੋਧੁ ਬਲਾਇ ॥੩॥
oe satigur aagai naa niveh onaa antar krodh balaae |3|Þeir beygja sig ekki fyrir hinum sanna sérfræðingur; reiðiandinn er innra með þeim. ||3||
ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਰਸੁ ਆਪਿ ਹੈ ਆਪੇ ਹਰਿ ਰਸੁ ਹੋਇ ॥
har har har ras aap hai aape har ras hoe |Drottinn sjálfur, Har, Har, Har, er hinn háleiti kjarni. Drottinn sjálfur er kjarninn.
ਆਪਿ ਦਇਆ ਕਰਿ ਦੇਵਸੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਚੋਇ ॥
aap deaa kar devasee guramukh amrit choe |Í góðvild sinni blessar hann Gurmukh með því; Ambrosial Nectar þessa Amrit síast niður.
ਸਭੁ ਤਨੁ ਮਨੁ ਹਰਿਆ ਹੋਇਆ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਸੋਇ ॥੪॥੫॥੬੯॥
sabh tan man hariaa hoeaa naanak har vasiaa man soe |4|5|69|Þá blómstrar líkaminn og hugurinn algerlega og dafnar; Ó Nanak, Drottinn kemur til að búa í huganum. ||4||5||69||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੪ ॥
sireeraag mahalaa 4 |Siree Raag, fjórða Mehl:
ਦਿਨਸੁ ਚੜੈ ਫਿਰਿ ਆਥਵੈ ਰੈਣਿ ਸਬਾਈ ਜਾਇ ॥
dinas charrai fir aathavai rain sabaaee jaae |Dagurinn rennur upp og svo endar hann og nóttin líður.
ਆਵ ਘਟੈ ਨਰੁ ਨਾ ਬੁਝੈ ਨਿਤਿ ਮੂਸਾ ਲਾਜੁ ਟੁਕਾਇ ॥
aav ghattai nar naa bujhai nit moosaa laaj ttukaae |Líf mannsins fer minnkandi, en hann skilur það ekki. Á hverjum degi nagar mús dauðans í strengi lífsins.
ਗੁੜੁ ਮਿਠਾ ਮਾਇਆ ਪਸਰਿਆ ਮਨਮੁਖੁ ਲਗਿ ਮਾਖੀ ਪਚੈ ਪਚਾਇ ॥੧॥
gurr mitthaa maaeaa pasariaa manamukh lag maakhee pachai pachaae |1|Maya dreifist eins og sætur melassi; hinn eigingjarni manmukh er fastur eins og fluga og rotnar. ||1||
ਭਾਈ ਰੇ ਮੈ ਮੀਤੁ ਸਖਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਇ ॥
bhaaee re mai meet sakhaa prabh soe |Ó örlagasystkini, Guð er vinur minn og félagi.
ਪੁਤੁ ਕਲਤੁ ਮੋਹੁ ਬਿਖੁ ਹੈ ਅੰਤਿ ਬੇਲੀ ਕੋਇ ਨ ਹੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
put kalat mohu bikh hai ant belee koe na hoe |1| rahaau |Tilfinningaleg tengsl við börn og maka er eitur; á endanum mun enginn fara með þér sem hjálpari þinn. ||1||Hlé||
ਗੁਰਮਤਿ ਹਰਿ ਲਿਵ ਉਬਰੇ ਅਲਿਪਤੁ ਰਹੇ ਸਰਣਾਇ ॥
guramat har liv ubare alipat rahe saranaae |Í gegnum kenningar gúrúsins faðma sumir kærleika til Drottins og verða hólpnir. Þeir eru áfram aðskildir og óbreyttir og þeir finna helgidóm Drottins.