तव अधरात् निर्गच्छन् अमृतं मम तृष्णाधरं स्पृहति।
अनित्यप्रदानेन खिजरेन वा मृतपुनरुत्थानेन वा मसीहाया वा अहं तृप्तः भवितुम् न शक्नोमि।" (२४) (२) अहं तादृशेन हृदयरोगेण आहतः अस्मि यस्य चिकित्सा नास्ति। अहं यावत् अहं न चिकित्सितः भविष्यामि, सुखी भविष्यामि मम प्राणान् समर्पयतु।" (२४) (३) ९.
अहं अवदम्, अहं भवतः एकदृष्टिमात्रेण मम प्राणान् दातुं शक्नोमि।" सः प्रतिवदति, "एतेषु पदेषु अस्माकं मध्ये सौदाः कर्तुं न शक्यते।" (24) (4) मम मनः कुण्डलानां आकांक्षायाः अधः विकृष्यते चन्द्रमादृशस्य सुन्दरस्य शान्तस्य व्यक्तित्वस्य केशाः तथापि त्वां गुरुं विहाय कोऽपि एतान् ग्रन्थिं विमोचयितुं न शक्नोति (24) (5) यावत् अस्माकं नेत्राणि भवतः स्मरणे समुद्रः (अश्रुपूर्णाः) न भवन्ति , नदीतीरस्य अपि बहु लघुसीमानां अभिप्रेतभावं वयं ज्ञातुं न शक्नुमः (२४) (६) गोया वदति, "भवतः आगमनं प्रतीक्षमाणाः मम नेत्राणि विवर्णानि अन्धानि च अभवन्,भवतः दर्शनस्य अपेक्षायां।
अहं किं कर्तुं शक्नोमि ? न कश्चित् मां सान्त्वनं दातुं सान्त्वयितुं च शक्नोति।" (24) (7) किं स्यात् यदि त्वं पूर्णिमारूपं प्रसादं मुखं दर्शयसि? हे प्रिये! न स्यात् केवलं क्षतिकारणं यदि त्वया अद्य रात्रौ भवतः मुखं कृपया दर्शयिष्यामि।" (२५) (१) ९.
तव केशानां एकेन कुण्डलेन सर्वं जगत् मुग्धं मोहितं च भवति।
यदि त्वं क्षणमात्रं यावत् एतत् रहस्यं (ग्रन्थिं) उद्घाटयिष्यसि तर्हि किं हानिः भविष्यति? (२५) (२) ९.
त्वां विना सर्वं जगत् अन्धकारे पतितम्,
यदि त्वं सूर्यवत् बहिः आगच्छसि तर्हि किं हानिः करिष्यसि ? (२५) (३) ९.
गोया कथयति- "कृपाया क्षणमपि आगत्य मम नेत्राणि स्वनिवासं कुरु। हे मम हृदयस्य लोभकर्तृ! किं हानिः स्यात् यदि त्वं मम नेत्रयोः अल्पकालं यावत् तिष्ठसि?" (२५) (४) ९.
किं हानिः स्यात् यदि त्वं मम कृते स्वस्य कृष्णवर्णीय-छिद्रं विक्रेतुं शक्नोषि,