गोया इव तव प्रीतिव्रणाः भक्त्या मोहिताः ।
तेषां स्वरं सर्वदा भवतः गन्धेन सह रागरूपेण धुनयन्तु। (२२) (८) ९.
हे गुरु सुहृद ! भवतः नेत्रयोः कान्तिः दिवसस्य प्रकाशेन सह न तुल्यते ।
आकाशे सूर्योऽपि न तव मुखस्य तेजसा तुल्यः । (२३) (१) ९.
मृत्योः प्रियस्य लुब्धकस्य हृदयं ग्रहीतुं ।
तव रोमाञ्चककेशकुण्डलस्य पाश इव उत्तमः जालः नास्ति । (२३) (२) ९.
अमूल्यं जीवनमिदं धन्यं मन्तव्यम् ।
यतः, अस्माभिः अद्यापि कश्चन प्रातः (युवा) न दृष्टः यस्य सायं (जरा) नासीत्। (२३) (३) ९.
हे गुरु हृदय हृदय ! कियत्कालं यावत् अहं मनः सान्त्वयितुं शक्नोमि ?
तथ्यं तु तव सुन्दरमुखस्य आलोकं विना मम किमपि साहाय्यं आरामं वा न प्राप्नोमि।" (23) (4) रत्नवृष्टिचक्षुः गोया सागरवत् गभीरं जातम्, मनः बहिः न सान्त्वितम् तव सान्त्वनात्मकं झलकम्। (२४) (१) ९.