ग़ज़ल भाई नन्द लालः

ता आफ़रीदा असत मरा आण क़ुदाइ पाक ।

एतादृशः धन्यः सङ्गः भवन्तं मानवतां प्रदास्यति। (१९७) ९.

जुज़ हरफ़ि नामि हक निआइद ज़ि जिसमि क़ाक ।५१।१।

मानवजीवनस्य उद्देश्यं (अन्ततः) प्रजापतिना सह विलयः भवति;

दर हिजरि तुसत जानो दिलि आशकाण चुनीण ।

तस्य वर्णनस्य प्रवचनस्य च अभावः सर्वेभ्यः विच्छेदसदृशः । (१९८) ९.

चूं लाला दाग़ बर जिगरो सीना चाक चाक ।५१।२।

यदा मनुष्यः वाहेगुरुस्मरणपरम्परायां प्रविशति ।

ईण गुफ़ता असत मरग कि बे-यादि हक बवद ।

प्राणात्मनाभ्यां च प्राप्तेः परिचितः भवति। (१९९) ९.

चूं साइआ तू हसत नदारेम हीच बाक ।५१।३।

सः अस्य परिभ्रमणस्य जगतः आसक्तिभ्यः मोचितः मुक्तः च भविष्यति यदा कश्चन तस्मात् तस्य सम्बन्धान् विच्छिन्दति;

तक़तो नगीण गुज़ाशता शाहाण ज़ बहिरे तू ।

ततः, सः आध्यात्मिकज्ञानसाधकः इव भौतिकविक्षेपेभ्यः विरक्तः भवति स्म । (२००) ९.

बिकुशा ज़ि रुक़ नकाब कि आलम शुदा हलाक ।५१।४।

उभयोः लोकयोः ताडितः सन्, २.

ऐ क़ाकि दरगहि तू शफ़ा-बक़शि आलम असत ।

यदा कश्चित् अकालपुरखस्मरणेन स्वस्य हृदयं आत्मानं च ओतप्रोतवान्। (२०१) ९.

रहिमे बिकुन बहालि गरीबानि दरदनाक ।५१।५।

तादृशस्य शरीरं सूर्यवत् विकिरणं प्रारभते,

दुनिआ-सत काण क़राब कुनि हर दो आलम असत ।

यदा सः साधुसङ्गे यथार्थं सत्यं प्राप्तवान् । (२०२) ९.

दारा बक़ाक रफ़ता ओ कारूं शुदा हलाक ।५१।६।

सः अकालपुरखस्य नाम अहर्निशं स्मरति स्म,

चशमम हमेशा बे तू गुहर बार मी शवद ।

ततः केवलं भगवतः प्रवचनाः स्तुतिः च तस्य आश्रयः अभवत् । (२०३) ९.

गोया मिसालि दाना कि अज़ क़ोशा-हाइ ताक ।५१।७।

यस्य ध्यानात् अकालपुरखस्य समर्थनं प्राप्तम्,