ग़ज़ल भाई नन्द लालः

ऐ ज़ुलफ़ि अंबरीनि तू गोया नकाबि सुबहा ।

कथं सौभाग्यशालिनः सम्यग्धः पूर्णतया प्रबुद्धः प्रदीप्तहृदयात्मनः ।

पिनहाण चू ज़ेर अबरि सिआह आफताबि सुबहा ।१७।१।

यस्य च ललाटं वाहेगुरुप्राङ्गणे नित्यं नमति। (२६) (४) ९.

बीरूं बर-आमद आण महि मन चूं ज़ क़ाबि सुबहा ।

हे गोया ! तस्य प्रदेशं परितः परिभ्रमन् यज्ञं अप्रशंसा अपेक्षमाणः ।

सद ताअना मी-ज़नद ब रुक़ि आफताबि सुबहा ।१७।२।

अहं केवलं तस्य नेत्रयोः सरलं संकेतं, सूचकं च प्रतीक्षामि। (२६) (५) ९.

बा-चशमि क़ाबनाक चूं बीरूं बर आमदी ।

सहस्राणि मयूरसिंहासनानि तव मार्गे विकीर्णानि सन्ति।

शरमिंदा गशत अज़ रुक़ि तू आफताबि सुबहा ।१७।३।

परन्तु भवतः प्रसादेन स्तब्धानां भवतः भक्तानां अनुयायिनां कस्यापि मुकुटस्य रत्नस्य वा इच्छा सर्वथा नास्ति। (२७) (१) ९.

अज़ मकदमि शरीफ़ जहाण रा दिहद फ़रोग़ ।

जगति सर्वं विनाश्यं निवर्तते (अन्ततः),

चूं बर-कशद नकाब ज़ि रुक़ि आफ़ताबि सुबहा ।१७।४।

परन्तु प्रेमिणः कदापि न नश्यन्ति यतोहि ते प्रेमस्य रहस्यं जानन्ति। (२७) (२) ९.

बेदारी असत ज़िंदगीइ साहिबान शौक ।

सर्वे नेत्राणि गुरुदर्शनार्थं उद्विग्नाः आसन्,

गोया हराम करदम अज़ आइंदा क़ाबि सुबहा ।१७।५।

मनः सहस्राणि च विरहचिन्तायां (गुरुतः) मग्नाः भवन्ति (त्वरितवालुका इव)। (२७) (३) ९.