ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 غزلون ڀائي نند لال جي
صفحو - 17
ਐ ਜ਼ੁਲਫ਼ਿ ਅੰਬਰੀਨਿ ਤੂ ਗੋਯਾ ਨਕਾਬਿ ਸੁਬਹਾ ।
aai zulaf anbareen too goyaa nakaab subahaa |ڪيترو نه خوش نصيب آهي اهو شخص جنهن وٽ دل ۽ روح آهي جيڪو مڪمل ۽ مڪمل طور تي روشن آهي،
ਪਿਨਹਾਣ ਚੂ ਜ਼ੇਰ ਅਬਰਿ ਸਿਆਹ ਆਫਤਾਬਿ ਸੁਬਹਾ ।੧੭।੧।
pinahaan choo zer abar siaah aafataab subahaa |17|1|۽ جنهن جي پيشانيءَ واهگورو جي درٻار ۾ مسلسل جهڪي رهي آهي. (26) (4)
ਬੀਰੂੰ ਬਰ-ਆਮਦ ਆਣ ਮਹਿ ਮਨ ਚੂੰ ਜ਼ ਖ਼ਾਬਿ ਸੁਬਹਾ ।
beeroon bara-aamad aan meh man choon z khaab subahaa |اي گويا! هن جي علائقي جي چوڌاري چڪر هڻندا رهو ان جي باري ۾ فخر ڪرڻ کان سواء قرباني پيش ڪرڻ جي اميد،
ਸਦ ਤਾਅਨਾ ਮੀ-ਜ਼ਨਦ ਬ ਰੁਖ਼ਿ ਆਫਤਾਬਿ ਸੁਬਹਾ ।੧੭।੨।
sad taanaa mee-zanad b rukh aafataab subahaa |17|2|مان صرف هن جي اکين جي هڪ سادي سگنل ۽ اشارو جو انتظار ڪري رهيو آهيان. (26) (5)
ਬਾ-ਚਸ਼ਮਿ ਖ਼ਾਬਨਾਕ ਚੂੰ ਬੀਰੂੰ ਬਰ ਆਮਦੀ ।
baa-chasham khaabanaak choon beeroon bar aamadee |تنهنجي راهه ۾ هزارين مورن جا تخت لٽڪيل آهن،
ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਗਸ਼ਤ ਅਜ਼ ਰੁਖ਼ਿ ਤੂ ਆਫਤਾਬਿ ਸੁਬਹਾ ।੧੭।੩।
sharamindaa gashat az rukh too aafataab subahaa |17|3|پر تنھنجي فضل سان حيران ٿي ويا تنھنجي عقيدتمندن کي ڪنھن به تاج يا جواھر جي ڪا به تمنا نه آھي. (27) (1)
ਅਜ਼ ਮਕਦਮਿ ਸ਼ਰੀਫ਼ ਜਹਾਣ ਰਾ ਦਿਹਦ ਫ਼ਰੋਗ਼ ।
az makadam shareef jahaan raa dihad farog |هن دنيا ۾ هر شيءِ فنا آهي ۽ ختم ٿي وڃي ٿي (آخرڪار)
ਚੂੰ ਬਰ-ਕਸ਼ਦ ਨਕਾਬ ਜ਼ਿ ਰੁਖ਼ਿ ਆਫ਼ਤਾਬਿ ਸੁਬਹਾ ।੧੭।੪।
choon bara-kashad nakaab zi rukh aafataab subahaa |17|4|پر عاشق ڪڏهن به برباد نه ٿيندا آهن ڇو ته اهي محبت جا راز ڄاڻندا آهن. (27) (2)
ਬੇਦਾਰੀ ਅਸਤ ਜ਼ਿੰਦਗੀਇ ਸਾਹਿਬਾਨ ਸ਼ੌਕ ।
bedaaree asat zindagee saahibaan shauak |سڀني جون اکيون بيچينيءَ سان گروءَ جي ڏسڻ لاءِ بيٺيون هيون.
ਗੋਯਾ ਹਰਾਮ ਕਰਦਮ ਅਜ਼ ਆਇੰਦਾ ਖ਼ਾਬਿ ਸੁਬਹਾ ।੧੭।੫।
goyaa haraam karadam az aaeindaa khaab subahaa |17|5|۽ هزارين ذهن (جيئن تڙ تڪڙ ۾) پنهنجي علحدگيءَ جي پريشاني (گروءَ کان) ۾ غرق ٿي رهيا آهن. (27) (3)