غزلون ڀائي نند لال جي

صفحو - 5


ਰਹਿ-ਰਸਾਨਿ ਰਾਹਿ ਹੱਕ ਆਮਦ ਅਦਬ ।
rahi-rasaan raeh hak aamad adab |

گويا چوي ٿو، ”آءٌ پنهنجي حقيقت کي حاصل ڪري نه سگهيس ۽ نه ئي سمجهي سگهيس ته مان ڪير آهيان، افسوس! مون صرف پنهنجي زندگيءَ جو سمورو اثاثو برباد ڪيو آهي. (8) (4) گويا چوي ٿو ته، ”جيڪڏهن ڪو محبوب جي گهٽيءَ مان لنگهندو هجي.

ਹਮ ਬਦਿਲ ਯਾਦਿ ਖ਼ੁਦਾ ਵ ਹਮ ਬਲਬ ।੫।੧।
ham badil yaad khudaa v ham balab |5|1|

پوءِ هو ڪڏهن به آسماني باغ ۾ (جيڪو مٿي ڏنل لذت هيٺ هوندو) سير لاءِ نه ويندو“. (8) (5)

ਹਰ ਕੁਜਾ ਦੀਦੇਮ ਅਨਵਾਰਿ ਖ਼ੁਦਾ ।
har kujaa deedem anavaar khudaa |

تنهنجي (خوبصورت) چهري جي مقابلي ۾ چنڊ لڪل آهي.

ਬਸਕਿ ਅਜ਼ ਸੁਹਬਤਿ ਬਜ਼ੁਰਗਾਣ ਸ਼ੁਦ ਜਜ਼ਬ ।੫।੨।
basak az suhabat bazuragaan shud jazab |5|2|

درحقيقت، دنيا جو سج به تنهنجي روشنيءَ اڳيان مري ويو آهي، اي گرو! ان جي روشني ۽ روشني توهان جي تابع آهي. (9) (1)

ਚਸ਼ਮਿ-ਮਾ ਗ਼ੈਰ ਅਜ਼ ਜਮਾਲਸ਼ ਵਾ ਨਾ ਸ਼ੁਦ ।
chashami-maa gair az jamaalash vaa naa shud |

گويا: ”منهنجي اکين ڪڏهن به اڪالپورخ کان سواءِ ڪنهن کي نه سڃاتو آهي، برڪت وارا آهن اهي اکيون جيڪي غالباً خدا کي ڏسي سگهن ٿيون. (9) (2) مان پنهنجي مراقبي يا تقدس جي باري ۾ فخر نه ٿو ڪريان، پر جيڪڏهن مان ڪڏهن به هن گناهه جو ڏوهي آهيان ته، واهه گرو بخشڻ وارو آهي. (9) (3) اسان کي ٻيو ڪٿي ملي سگهي ٿو، جڏهن اڪيلي جي باري ۾ تمام گهڻو شور ۽ شور آهي. (9) (4)

ਜ਼ਾਣ ਕਿ ਜੁਮਲਾ ਖ਼ਲਕ ਰਾ ਦੀਦੇਮ ਰੱਬ ।੫।੩।
zaan ki jumalaa khalak raa deedem rab |5|3|

گويا جي چپن تي واهگورو جي نالي کان سواءِ ڪو به لفظ نه ٿو اچي.

ਖ਼ਾਕਿ ਕਦਮਸ਼ ਰੌਸ਼ਨੀਇ ਜਿਲ ਕੁਨਦ ।
khaak kadamash rauashanee jil kunad |

ڇاڪاڻ ته سندس خدائي صفت تمام بخشڻهار آهي. (9) (5)

ਗ਼ਰ ਤੁਰਾਬਾ ਸਾਲਿਕਾਂ ਬਾਸ਼ਦ ਨਸਬ ।੫।੪।
gar turaabaa saalikaan baashad nasab |5|4|

(منهنجي دل جي ڪمري ۾) اسان جي گڏجاڻي ۾، اڪالپور جي باري ۾ ان کان سواء ٻيو ڪوبه واعظ يا تقرير نه ڏني وئي آهي،

ਕੀਸਤ ਗੋਯਾ ਕੁ ਮਰਾਦਿ ਦਿਲ ਨ ਯਾਫ਼ਤ ।
keesat goyaa ku maraad dil na yaafat |

اچو ۽ هن جماعت ۾ شامل ٿيو. هتي ڪو به اجنبي ناهي (هن ملاقات جي رازداري ۾). (10) (1)

ਹਰ ਕਸੇ ਬਾ ਨਫਸਿ ਖ਼ੁਦ ਕਰਦਾ ਜਜ਼ਬ ।੫।੫।
har kase baa nafas khud karadaa jazab |5|5|

ٻين جي شخصيت جي باري ۾ پريشان ٿيڻ کان سواء، پنهنجي پاڻ کي سمجهڻ جي ڪوشش ڪريو؛