غزلون ڀائي نند لال جي

صفحو - 9


ਬਦਰ ਪੇਸ਼ਿ ਰੂਇ ਤੂ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਅਸਤ ।
badar pesh rooe too sharamindaa asat |

ڪو به فرد توهان جي بالن جي خوبصورت تالن جي دائري کان ٻاهر ناهي،

ਬਲਕਿ ਖ਼ੁਰਸ਼ੀਦਿ ਜਹਾਣ ਹਮ ਬੰਦਾ ਅਸਤ ।੯।੧।
balak khurasheed jahaan ham bandaa asat |9|1|

۽، منهنجو منحوس ذهن به ساڳيءَ جنون ۾ ڦاٿل آهي. (13) (2)

ਚਸ਼ਮਿ ਮਾ ਹਰਗਿਜ਼ ਬਗੈਰ ਅਜ਼ ਹੱਕ ਨਾ ਦੀਦ ।
chasham maa haragiz bagair az hak naa deed |

ان وقت کان وٺي هن جو سهڻو ڊگهو ۽ ٿلهو دڙو منهنجي اکين ۾ داخل ٿيو آهي،

ਐ ਖ਼ੁਸ਼ਾ ਚਸ਼ਮੇ ਕਿ ਬੀਨਿੰਦਾ ਅਸਤ ।੯।੨।
aai khushaa chashame ki beenindaa asat |9|2|

مان هن جي زنده صنوبر جهڙي سهڻي شخصيت کان سواءِ ڪنهن کي به سڃاڻي نه سگهيو آهيان. (13) (3)

ਮਾ ਨਮੀ ਲਾਫ਼ੇਮ ਅਜ਼ ਜ਼ੁਹਦੋ ਰਿਆ ।
maa namee laafem az zuhado riaa |

ليليٰ جي اُٺ جي ڳچيءَ ۾ ٽنگيل گھنٽي جو آواز ٻڌي منهنجي دل چري ٿي وئي (ڇاڪاڻ ته اها ليليٰ جي اچڻ جي نشاني هئي)

ਗਰ ਗੁਨਾਹ ਗ਼ਾਰੇਮ ਹੱਕ ਬਖ਼ਸ਼ਿੰਦਾ ਅਸਤ ।੯।੩।
gar gunaah gaarem hak bakhashindaa asat |9|3|

۽ مجنون وانگر پرجوش ٿي جهنگ جي بيابان ڏانهن ڊوڙڻ لڳو. (13) (4)

ਦੀਗਰੇ ਰਾ ਅਜ਼ ਕੁਜਾ ਆਰੇਮ ਮਾ ।
deegare raa az kujaa aarem maa |

ڪڏھن کان سندس عشق جي داستان منھنجي دل ۾ رھي آھي،

ਸ਼ੋਰ ਦਰ ਆਲਮ ਯਕੇ ਅਫ਼ਗੰਦਾ ਅਸਤ ।੯।੪।
shor dar aalam yake afagandaa asat |9|4|

مون کي پنهنجي جسم جي هر رڳ ۾ سندس سچي ياد کان سواءِ ٻي ڪا به شيءِ نه آهي. (13) (5)

ਹਰਫਿ ਗ਼ੈਰ ਅਜ਼ ਹੱਕ ਨਿਆਇਦ ਹੀਚਗਾਹ ।
haraf gair az hak niaaeid heechagaah |

منهنجون هيرن سان ٽمندڙ اکيون، پوپٽ جي نازڪ گلن سان ملندڙ جلندڙ جواهر کي محفوظ ڪري رهيون آهن،

ਬਰ ਲਬਿ ਗੋਯਾ ਕਿ ਹੱਕ ਬਖ਼ਸ਼ਿੰਦਾ ਅਸਤ ।੯।੫।
bar lab goyaa ki hak bakhashindaa asat |9|5|

ته جيئن تنهنجي لمحي گهڙيءَ ۾، تنهنجي قيمتي سر تي قربان ڪري ڇڏيان.“ (13) (6) اڄ منهنجي ٻنهي اکين مان حياتيءَ جي پڄاڻي ٿي رهي آهي، تنهن هوندي به هن جي فقط هڪ جهلڪ ڏسڻ جو موقعو ٽٽي ويو آهي. قيامت تائين." (13) (7) منهنجي چپن تي رب جي حمد کان سواءِ ٻيو ڪجهه به نه ٿو اچي، آخرڪار گويا جي دل هن زندگيءَ جو پورو پورو فائدو ورتو. (13) (8)