تنهنجي چپن مان نڪرندڙ امرت لاءِ منهنجا اڃايل چپ ترس رهيا آهن،
مان مطمئن ٿي نه ٿو سگهان، نه ته خضر جي ابدي عطا ڪرڻ سان ۽ نه وري جيئري ٿيڻ واري مسيحا سان.“ (24) (2) مان دل جي اهڙي بيماريءَ ۾ مبتلا آهيان، جنهن جو ڪو به علاج ناهي، مان ان وقت تائين ٺيڪ نه ٿيندس ۽ آرام سان نه ويندس جيستائين مان نه ٿيندس. منهنجي زندگي کي تسليم ڪيو." (24) (3)
مون چيو، مان تنهنجي فقط هڪ جھلڪ لاءِ پنهنجي جان به ڏئي سگهان ٿو.“ هن جواب ڏنو ته ”اسان جي وچ ۾ انهن شرطن تي ڪو معاملو نه ٿي سگهي. چنڊ جهڙي سهڻي ۽ پرسڪون شخصيت، مان سمجهان ٿو ته تنهنجي ياد کان سواءِ ٻيو ڪو به ان ڳنڍ کي ٽوڙي نٿو سگهي. (24) (6) گويا چوي ٿو ته، ”تنهنجي اچڻ جي انتظار ۾، منهنجون اکيون پيلي ۽ انڌيون ٿي ويون آهن.
مان ڇا ڪري سگهان ٿو؟ ٻيو ڪو به مون کي ڪو سڪون ۽ دلاسو ڏئي نٿو سگهي.“ (24) (7) جيڪڏهن تون پنهنجو پورو چنڊ جهڙو مهربان منهن ڏيکاريندين ته ڇا ٿيندو، اي منهنجا محبوب! مهرباني ڪري اڄ رات پنهنجو منهن ڏيکاريندس. (25) (1)
سڄي دنيا توهان جي وارن جي صرف هڪ تالا سان جادو ۽ موهيندڙ آهي.
تون ڇا وڃائيندين ۽ ڇا نقصان ٿيندو جيڪڏهن تون هن اسرار (ڳنڍ) کي صرف هڪ لمحي لاءِ کوليندين؟ (25) (2)
توکان سواءِ سڄي دنيا اوندهه ٿي وئي،
جيڪڏهن تون سج وانگر ٻاهر اچين ته ڇا وڃائجي؟ (25) (3)
گويا چوي ٿو ته: ”مهرباني ڪري هڪ لمحي لاءِ به اچي منهنجين اکين کي پنهنجو گهر بڻائي، اي منهنجي دل جي موهيندڙ! تون جيڪڏهن ٿوري وقت لاءِ منهنجي اکين ۾ رهين ته ڪهڙو نقصان ٿيندو؟ (25) (4)
ڇا نقصان ٿيندو جيڪڏھن تون پنھنجو ڪارا دھل مون کي وڪڻي،