اُن زندگيءَ جو ڪھڙو فائدو، جيڪا بيڪار ۽ بيڪار ٿي گذري. (216)
ھڪڙو ماڻھو پيدا ٿيو آھي (صرف) مراقبي ۾ مشغول رھڻ لاءِ؛
حقيقت ۾، مذهبي عقيدت (۽ دعا) هن زندگي کي مناسب نقطه نظر ۾ رکڻ لاء سٺو علاج آهي. (217)
ڪيڏي خوش نصيب آهي اُها اک جنهن کي محبوب جي منهن جو ڏيک مليو!
ٻنهي جهانن جي ماڻهن جون نظرون ان طرف لڳل آهن. (218)
هي ۽ ٻي دنيا سچ سان ڀرجي وئي آهي.
پر خدا جا مريد ماڻهو هن دنيا ۾ نادر آهن. (219)
جيڪڏهن ڪو ماڻهو اڪالپور سان الڳ ٿي ويو،
پوءِ سندس جلال روم ۽ آفريقا جهڙن ملڪن ۾ پکڙجي ويو. (220)
خدا جي ذات ۾ شامل ٿيڻ، حقيقت ۾، هن سان حقيقي محبت آهي؛