Jaki pożytek z życia zmarnowanego niepotrzebnie i na próżno. (216)
Osoba rodzi się (tylko) po to, aby zajmować się medytacją;
Tak naprawdę pobożność religijna (i modlitwy) jest dobrym lekarstwem, które pozwala spojrzeć na życie z właściwej perspektywy. (217)
Jakże szczęśliwe jest to oko, które dostrzegło twarz Umiłowanego!
Oczy ludzi obu światów są w nią zwrócone. (218)
Ten i tamten świat są nasyceni Prawdą;
Ale oddani mężowie Boży są rzadkością na tym świecie. (219)
Jeśli ktoś stał się nie do odróżnienia od Akaalpurakh,
Następnie jego chwała rozprzestrzenia się w krajach takich jak Rzym i Afryka. (220)
Zasymilowanie się z Bytem Boga jest w rzeczywistości prawdziwą miłością do Niego;