چه فایده آن عمری که بیهوده و بیهوده سپری می شود. (216)
یک شخص (فقط) به دنیا می آید که درگیر مراقبه باشد.
در واقع، عبادت دینی (و نماز) درمان خوبی برای قرار دادن این زندگی در چشم انداز مناسب است. (217)
چه خوشبخت است آن چشمی که نگاهی به چهره معشوق دارد!
چشمان اهل هر دو عالم به آن دوخته شده است. (218)
این و جهان دیگر از حق سیر شده است.
اما مردان فداکار خدا در این دنیا نادر هستند. (219)
اگر یکی با آکاالپوراخ غیر قابل تشخیص شد،
سپس شکوه او در کشورهایی مانند روم و آفریقا گسترش می یابد. (220)
جذب شدن در وجود خدا در واقع عشق واقعی به اوست.