Quid prodest vita otiose et inaniter absumpta. (216).
Homo nascitur, ut in meditatione versetur;
Revera, religiosa devotio (et orationes) bonum remedium est vitam hanc in proprio prospectu ponere. (217)
Quam felix ille oculus, qui dilecti faciei prospicitur!
Oculi utriusque mundi ad illum figuntur. (218)
Hoc et alter mundus Veritate satiatus est;
Sed homines Dei rari sunt in hoc mundo. (219)
Si quis cum Akaalpurakh indiscreta est;
Inde gloria eius ut Roma et Africa in terris diffunditur. (220)
Re quidem vera amor in ipsum assimilari in ente Dei est;